نقدی کوچک برای گوشه ای از نمایشگاه پرانتز باز

(نقدی کوچک برای گوشه ای از نمایشگاه پرانتز باز)
سپهر هنر همواره ستارگانی درخشان درخود جای داده است و این ستارگان علی رغم خاتمه یافتن عمر ، هنرشان بادرخششی جاودانه درامتداد موجودیت بشر چراغ راه ستارگان جدیدی در این اسمان لایتناهی است.چرا هنرها ماندگارند؟و چرا نامها در کنار هنر ماندگارتر؟

رابطه ای ناگسستنی بین هنر و نام هنرمند وجود دارد ، چون شخصیت و منش انسانی هنرمند است که زیبایی هنرش را دوچندان می کند.چه بسا هنرمندانی بودند که هنرشان در معجون شخصیت ناموجه و غیر انسانی اش محو شده و نه نامی از خویش و نه یادی از هنرشان برجا مانده است، این مقدمه شرحی است برحال هنرمندانی که از شخصیت و شعور هنری فاصله گرفته و در دامن غروری کاذب گرفتار امده اند.کسی نمی تواند ادعای تکامل یک هنر را در زنبیل عقلی خویش وزن کند و مدعی شود به انتهای جاده هنرخویش رسیده است چون تصورباطل و یا بهتر درتوهمی غرق شده که در کوتاه مدت نه نامی از او باقی است و نه احدی ارشیو هنرش را ورق خواهد زد و اثارش در لابلای غرور و شعور غیر متعارف انسانیش به خاک سپره می شود.

اتفاق عجیبی در نمایشگاه عکسی که متعلق به اثار اقای جمشیدی و خانم رادمهر بوده بوقوع پیوسته و ان حضور هنرجویانی دراین نمایشگاه که جویای حقایق حول هنر بودند و برخورد با رفتاری ناهنجار و غیر قابل باور از خانم رادمهر ،.........!!!!! هنرجویان به همراه مدرس خواستار حضور خانم رادمهر درکنار اثارش میشوند تا از تجربیات گرانقدرش بهره ببرند ولی بی اعتنایی ایشان نسبت به این درخواست احساسات نازک و شکننده هنردوستان را جریحه دار کرده و خاطره ناخوشی را از خویش در ذهن هنرجویانی که شاید روزی ستاره ای در اسمان هنر این این مرز و بوم باشند برجای نهادند.