شیوه های تولیدوپخش تصویر

1ـ مدار بسته:

 این در واقع ساده ترین شیوه جهت تشکیل تصویر توسط  دوربین ویدئوست. تصویر موضوع توسط  دوربین گرفته شده و به سیگنالهای صدا و تصویرویدئویی تبدیل می شود. سپس توسط  سیستم های رابط، سیگنالهای ایجاد شده به تلویزیون منتقل شده و به تصویر برگردانده می شود. این شیوه غالباً در کلاسهای آموزشی جهت نمایش قسمتهای مهم و جزئیات دستگاهها و یا در نمایشگاهها جهت ایجاد هیجان و جاذبه تولیدات ارائه شده در معرض دید بازدید کنندگان قرار می گیرد.

در شیوه مدار بسته می توان تصاویر ایجاد شده را بر روی نوار، داخل دوربین و یا از طریق اتصال دوربین به ویدئو ضبط کرد.

2ـ آنتن:

ارسال تصاویر ویدئویی از طریق آنتن همان شیوه آشنای استودیوهای تلویزیونی است که در ایران، صدا و سیمای جمهوری اسلامی مشغول به انجام آن است. ارسال تصویر در شیوه آنتن به دو صورت مستقیم و غیر مستقیم است. در شیوه مستقیم یک یا چند دوربین، تصاویر را به نودال Nodal  یا اتاق کنترل فنی فرستاده و تنظیم نهایی تصاویر انجام می گیرد و سپس به اتاق رژی Regie   یا Control Room  اتاق فرمان ارسال می‌شود که کارگردان بتواند هر لحظه از بین تصاویر موجود بهترین را برای پخش انتخاب کند. با انتخاب کارگردان، تصویر مورد نظر از طریق دکل های فرستنده (تصاویر ویدئویی به امواج الکترو مغناطیس با طول موج مخصوص امواج تلویزیونی تبدیل می شود) در هوا پخش می شود و وظیفه اصلی را ذرات هوا در جابجایی موج ایجاد شده، به عهده دارند. در بین راه ارسال، هر کجا آنتنی باشد تا امواج را گرفته و منتقل کند، امواج ارسالی، توسط  تلویزیون بازسازی شده و تصاویر را خواهد ساخت. در نتیجه ما در خانة خود همزمان با آنچه در استودیوی تلویزیونی اتفاق می افتد، تصاویر را دریافت خواهیم کرد. اخبار، رویدادهای مهم و بازیهای ورزشی، از جمله برنامه هایی هستند که بصورت مستقیم ارسال می شوند.

روش دیگر در برنامه های ارسالی از طریق آنتن، برنامه های غیر مستقیم است که دوربین پس از دریافت تصویر آن را به اتاق رژی  انتقال داده و پس از آنکه کارگردان بر سر میز ترکیب تصاویر(Vision Mixer) دست به انتخاب برتر خود زد، تصویر به اتاق ضبط ارسال شده و بر روی نوارهای ویدئو ضبط خواهد شد. زمان معین پخش آن برنامه ، تصاویر برنامه ضبط شده توسط  دکل های فرستنده امواج به هوا منتشر شده و سپس توسط  آنتن های خانگی و تلویزیون بازسازی خواهد شد. غالب برنامه های تلویزیونی به این شیوه پخش می شوند و مزیت آن کنترل دقیق بر روی برنامه ها و داشتن فرصت کافی جهت آماده سازی همزمان چندین برنامه در استودیوهای مختلف می باشد.

3ـ ماهواره:

 شیوه ارسال برنامه ها از طریق ماهواره در واقع مشابه شیوه آنتن است، بجز اینکه بدلیل کروی بودن زمین و عدم امکان ارسال مستقیم امواج الکترومغناطیس از این نیمکره به نیمکره دیگر زمین، از واسطه ای بنام «قمر مصنوعی» یا «ماهواره» استفاده می شود که امواج ارسالی از یک فرستنده تلویزیونی در یک نیمکره را دریافت کرده و برای مجموعه ای از گیرنده های نیمکره دیگر زمین پخش می کند. در نیمکره دیگر، گیرنده پر قدرتی نیاز است تا علائم ارسالی را دریافت کرده و پس از تبدیل آن به طول موجهای قابل دریافت آنتن های محلی کشور خود، آن را تقویت و ارسال نماید. پس از آن آنتن های معمولی خانگی قادر خـــواهند بود، تصاویر دریافتی از طــریق ماهواره را توسط  تلویزیون پخش کنند. بدین طرق دریافتند که ماهواره های معمولی و آنچه سالهاست در ایران بر سر زبانها جاری است و هیاهو به پا کرده، در واقع چیزی نیست بجز یک انتقال دهنده جهانی که قادر است برنامه های از پیش تدارک دیده شده را بر روی ماهواره از پیش اجاره کرده خود و برای تلویزیونهای دنیا بفرستد، با استفاده از «دیش(Dish) » یا صفحات مخصوص آنتن، می توان برنامه های ماهواره را مستقیماً دریافت نمود و توسط  دستگاهی که مبدل امواج بوده ریسور یا Receivier)  و موج مورد نظر را تقویت می کند، امواج ماهواره را به امواج تلویزیونی تبدیل کرد.

4ـ کابلی  Cable T.V):

 این شیوه اخیراً در بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان به اجرا در آمده است و بدین گونه عمل میکند که یک مرکز پخش برنامه های ویدئویی یا برنامه های خاصی شروع به کار می کند و تعدادی عضو می پذیرند که از مرکز پخش تا منزل یا محل مورد نظر عضو، کابل کشی می شود و از این طریق برنامه برای تعداد زیادی مشترک آن مرکز پخش میگردد که مطابق با سلیقه و درخواست مشترکین در ساعات بخصوصی، پخش خواهد شد. شیوه های عمل بدین طریق است که برنامه ها توسط  دوربین بر روی نوار ضبط شده و همراه با نوارهای آماده از پیش تدارک شده، مثل گزارشهای ورزشی، توسط  یک دستگاه پخش ویدئو که خروجی آن به تمام کابلهای مشترکین متصل است، برای آنان ارسال می گردد و سیگنالهای ویدئویی توسط  کابل ها به تلویزیونهای مشترکین منتقل شده و بازسازی تصویر تلویزیون صورت خواهد گرفت. این روش بدلیل آنکه بسیار مطابق با خواست و نظر اعضاء عمل می کند، طرفداران زیادی پیدا کرده که بسیاری از آنان حتی در محدوده بسیار کوچکی مثل یک آپارتمان مسکونی، مبادرت به پخش برنامه می کند.

5ـ تصاویر ویدئویی ـ نمایش سینمائی:

 در این روش کلیه مراحل ضبط و آماده سازی تصویر توسط سیستمهای ویدئویی بر روی نوار کاست های ویدئو صورت می گیرد و در واقع تولید برنامه با امکانات ویدئوئی انجام می پذیرد و تنها برای نمایش آن، توسط دستگاه نمایش فیلم (آپارات) نوار ویدئویی را توسط دستگاه مبدل ویدئو به فیلم ( کینوسکوپ) کپی برداری کرده و فیلمهای سینمایی را به همان طریق که آشنااید در سالنهای سینما بر روی پرده بزرگ سفید رنگ به نمایش می‌گذارند. حسن این روش، مخارج کم و سریع و سهل الوصول بودن آن است و عیب آن افت کیفی تصویر است که همچنان به پای تصاویر تبدیلی اصل سینما یعنی نگاتیو/ پزتیو نخواهد رسید.این روش امروزه منسوخ شده و در سالهای اخیر جهت تبدیل تصاویر ویدئویی به تصاویر سینمایی از دستگاهی بنام فیلم رکوردر (Film recorder) استفاده میشود که افت کیفی تصاویر به حداقل ممکن میرسد.

6ـ ویدئو پروجکشن  (Video Projection):

این نحوه پخش تصاویر ویدئویی، برداشتی از نمایش سینمایی است . بدلیل آنکه در ویدئو کلوپها، نمایشهای ویدئویی در مقابل تلویزیون، بیننده محدودی را طلب می کند و در کنفرانسها و مجامع عمومی نیاز به نمایش یکباره نوارهای ویدئویی برای افراد زیادی هستیم، نوار ویدئویی برنامه خود را از طریق دستگاهی بنام ویدئو پروجکتور که تبدیل کننده تصویر ویدئویی به نور قابل نمایش در سالن سینماست، بر روی پرده نمایش فیلم پخش میکند. گرچه میتوان شیوه های دیگری را نیز برای تولید، دریافت و پخش تصویر بررسی کرد، اما آنچه بطور خلاصه در مورد شیوه های تولید و پخش تصویر بیان شد، مهمترین و رایج ترین شیوه های موجود در دنیا است. 

مطالب فوق ازسینمای جوان